Vogelauffang-station
junge Kohlmeisen
Wie es dazu kam
Das einfach aus der Natur entnehmen von Wildtieren ist verboten. Das macht auch Sinn. Sieht es vielleicht auf den ersten Blick so aus als müsse man das Tier sofort retten, kann meist nur der Wildhüter oder eine andere Fachperson wirklich beurteilen was zu tun ist. Jeder kennt die Fälle von Rehkitzen und Hasenkinder, die durch menschliche Berührungen dann von ihrer Mutter verstossen wurden. Bei den gerade flügge gewordenen Vögeln ist nicht eingreifen oder nur vorübergehend sichern, zB durch hochheben und auf einen Ast oder ein sonst sicherer Ort platzieren meist besser als «retten». (Vogel Eltern stört es nicht, wenn die jungen von Menschen angerührt werden. das macht es toll einfacher kurzfritig ein zu greifen)
Egal wie viel Mühe wir Päpplern uns auch geben, die Eltern sind immer die meist geeigneten Erzieher.
Damit wir nicht alle die gleichen Anfängerfehler wieder und wieder machen ist es ratsam Wildtiere die wirkliche Hilfe brauchen nach Absprache mit der Wildhut in geübte Hände ab zu geben. Eine Tierarztpraxis ist für viele Leute die erste Anlaufstelle bei einem Tier-Fund. So kam auch ich zu diesem Metier. Um nicht illegal unterwegs zu sein und weil ich es gern richtig mache, habe ich daher auch die Kantonale Bewilligung eingeholt um Singvögel auf zu päppeln und wieder auswildern zu dürfen. Hierfür bilde ich mich laufend weiter. Mit der Wildhut habe ich immer eine gute Zusammenarbeit und kann mir guten Rat einholen.
Wer ein wenig im Netz surft sieht immer wieder gutmeinende Leute die Vögel total falsch ernähren und sozial fehlprägen. (Auch mir ist das schon passiert mit dem Fehlprägen, denn sie sind ja so herzig.… aber ich habe davon gelernt.) Dem geretteten Tier ist damit nicht geholfen, kann es doch sein Vogelleben so nicht ausleben, wenn es die falsche Ernährung überhaupt schon überlebt.
Das Futter ist ein sehr wichtiges Thema. Da habe ich mir immer sehr viel Mühe gegeben. Eine Zeit lang habe ich die Insekten selber gezüchtet damit sie den richtigen Nährstoffen enthalten. Das ist aber sehr aufwendig, etwas eklig und braucht Zeit. Kommt ein neuer Patient oder bessergesagt Bewohner, braucht es null Komma plötzlich was Gescheites. Darum habe ich jetzt 2 Schubladen in der Gefriertruhe voll mit Futterinsekten und Dosen mit Mineralien und Vitaminen bereitstehen.
Das kriecht und krabbelt. Unterm Netz werden fliegen gezüchtet die von Schwalben im Flug gefangen werden sollen.
Zum Glück ist das Fehlprägen bei Singvögeln, im Gegensatz zu Rabenvögeln*, die man deshalb auch nie alleine halten soll, nicht wirklich ein Problem. Kommen sie mal in die Auswilderungs-Volieren werden sie bald etwas scheuer. Sobald sie bewiesen haben, dass sie ihr Futter selber finden oder sogar fangen können werden sie nach ein paar Tagen mit wenig bis kein Menschenkontakt ganz frei gelassen. Es wird noch eine Zeitlang Futter zur Unterstützung bereitgestellt.
Danach fragt man sich bei Sichtungen immer wieder ist das einer ‘von mir’?
*Rabenvögel wie zum Beispiel der Rabenkrähe gehören zu den Singvögeln und sich deshalb geschützt. Das Aufhängen von toten Krähen ist daher verboten. Es wirkt sowieso zu wenig abschreckend. Federn am Boden, als wäre da ein Artgenosse gerupft worden haben viel mehr Effekt. Dazu kann man auch andere schwarze federn gebrauchen, vom gerupften Huhn zum Beispiel, mit ein Federnpack kann man mehrere ‘Rupf Stellen’ simulieren.
Was soll man beachten bei einen Vogelfund?
Fragen sie bevor sie das Tier einsammeln bei eine Fachperson nach. Heutzutage ist das schicken von Bildern ja ganz einfach. Nehmen sie sich Zeit! Viele scheinbar verlassene Jungvögel die in der Astlingsfase sind, werden sehr wohl noch von den Eltern versorgt. Erst wenn 2 Stunden kein Elternteil gesehen oder gehört wird kann man davon ausgehen das es verlassen ist. Lauschen und schauen sie gut, vielfach flattern die Eltern aufgeregt in der Umgebung umher und getrauen sich wegen des Menschen nicht in der Nähe ihres Kükens. Daher sollte man es aus einiger Entfernung beobachten. Würde man mir so ein Vogelkind bringen könnte ich es sehr wohl grossziehen. Es müsste hier aber zuerst sich an mich gewöhnen, mein Futter zu fressen lernen und… würde pausenlos seine Eltern rufen. Bei jungen im Nest muss man nicht zu lange abwarten, da wird im Minutentakt gefuttert . Sieht man da 2 Stunden keine aktivität mehr kann eingreiffen sinnvoll sein.
Nestlinge sind viel unkomplizierter, die sperren blind und fressen alles. Es muss gesagt, dass auch Ästlinge oft problemlos sperren, nimmt aber nicht weg das die Eltern es viel besser auf ein Vogelleben vorbereiten können als ich.
Ist das Küken un- oder halb befiedert braucht es Hilfe. Kann man es ohne weiteres wieder ins Nest zurücksetzten ist das natürlich zu bevorzugen. Man soll sich aber fragen warum es hinausgefallen ist. War es zu heiss unter dem Dach? Wurde das Nest zerstör? Sind die Eltern gestört worden und füttern nicht mehr, oder sogar tot und ist das hungrige Küken deshalb zu früh zum Loch raus?
Vorbilder von (bei mir aufgewachsenen) Ästlingen
Nestlinge sind un- oder zum Teil befiedert.
Immer sofortige Hilfe brauchen junge, oft sogar ganz befiederte und deshalb von Laien nicht als jung erkennbare Mauersegler. Bei grosser Hitze aber auch bei anhaltendem Schlechtwetter ‘regnet’ es manchmal Seglerjungen. Sie springen runter in ihrer Verzweiflung, verletzen sich oft dabei und werden von den Eltern da nicht mehr gefüttert. Die müssen dann sehr behutsam und sehr mühsam von Hand aufgezogen. Bei ihnen ist es extrem wichtig das die Ernährung stimmt. Denn bekommen sie das falsches Futter oder werden zu viel in der Hand gehalten leidet das Gefieder. Da Mauer- und Alpensegler das ganze Jahr und 24 Stunden am Tag in der Luft sind (sie landen nur zum Brüten auf die zum Laufen unbrauchbare aber zum Klettern geeignete Beine) ist ein perfektes Federkleid extrem wichtig. Die dies Jahr geschlüpfte Küken mausern erst in 1,5 Jahre. Und das, wie alle Segler, Feder um Feder, weil sie es sich nicht leisten können, wie viele andere Vögel eine Zeit lang etwas Flugbehindert zu sein. Wird daher ein Küken falsch ernährt, würde es bis zu zwei Jahren Pflege brauchen in einem gepolsterten Zimmer wo es sein Gefieder nicht an raue Mauern oder Gitter kaputt machen kann. Es müsste lernen selber aus Gefässen zu essen und zu trinken, was für einen Segler, der im Flug frisst (jagt), trinkt und sogar schlaft, absolut nicht normal ist. Machbar, aber passt so gar nicht zu diesen Geschöpfen, die, das merkt man schon bei den Jungen stark, zum Fliegen programmiert sind.
Wie gesagt, Segler sind sehr mühsam in der Aufzucht, vielen müssen über Wochen hinweg zwangsernährt werden und sind Weltmeister im hinauswürgen von mühsam hineingestopften Heimchen. Zum auswildern sind sie aber die besten. Wenn die bereit sind, und nur dann, fliegen sie dir von der Hand und sind selbstständig. Von Vorteil ist es, wenn andere Segler in der Nähe sind da sie vielfach in Schwärmen fliegen.
Auch Mehlschwalben lasse ich gern frei, wenn andere Mehlschwalben gerade hier fliegen oder ich bringe sie an einen Ort wo Nester sind. Es hat mich schon einige Male gerührt, zu sehen wie so ein für Mehlschwalbe offensichtlich etwas unbeholfenes Küken (für mich sind es schon vollendete Flugkünstler…) von einer erwachsenen Schwalbe wie aufgefangen wird, wenn es im Flug unter das Küken taucht und anscheinend guten Rat gibt. Denn dann fliegt das Junge bald als hätte es nie etwas anderes gemacht. Die brauchen dann natürlich ein leeres Nest zum Übernachten, meistens gibt es einige leere Nester unter dem Dach. Leider ist der Trend das immer weniger Nester besetzt werden.
Einmal hatte ich2 Mehlschalben Nester ab ihrem zweiten Lebenstag. Die haben in der ,Fliegendicht gemachten Pferdebox, gelernt zu fliegen und jagen. Obwohl sie da auch ihr gewohntes Nest hatten sind sie immer mehr auf die Balken übernachtet. Eines tages als hier viele Mehlschwalben jagten habe ich die Boxtüre geöffnet, Als eine Freundin im Dorf dann erzählte, dass es bei ihr plötzlich Schwalben gab die abends einfach auf den Balken herumsitzen wusste ich wo ‘meine‘ hingeflogen waren und das die anderen Schwalben die ihre Nester bewohnten tagsüber hier gejagt hatten. Formfehler aber trotzdem erfreulich.
Die Aufzucht von jungen Vögeln ist aufwendig und man ist etwas angebunden. Ich habe zum Glück einen super Chef und Team und kann meine Vogelkinder immer mit zur Arbeit nehmen. Eine Chance für die Lernenden auch etwas über Vögel zu lernen. Viel einfacher als zB bei der Hasen- oder Kaninchenaufzucht ist das Vogeleltern nachts nicht mehr füttern. So kann ich selber ungestört schlafen und muss erst bei Tageslicht wieder mit füttern anfangen. Die etwas Grösseren die schon Flugübungen machen, werden am frühen Morgen schon drei Mal gefüttert bis ich zur Arbeit gehe. Dann müssen sie 4 Stunden ausharren bis ich wieder komme. Das ist zumutbar finde ich und stimuliert das selber essen. Natürlich bekommen Mittags zuerst die zu essen und dann erst die 2Beiner.
Während den ersten Tagen müssen die kleinen auch warmgehalten werden, dazu habe ich Snugglesafes. Eine geniale Erfindung! Die bleiben bis zu 12 Stunden schön warm und sind sie einmal ausgekühlt, kühlen nicht das Tier aus. Dies wäre mit wassergefüllten Wärmeflaschen der Fall. Die Grossmütter haben mir aus gut waschbarer Sockenwolle Nester gestrickt oder gehäkelt, was angenehme Nester gibt. Man muss sie regelmässig waschen. Nicht weil die kleinen alles einkoten. Nach jeder Mahlzeit drehen sie sich und strecken ihr Po hoch, sodass ich leicht das in einer hülle eingepackte Kothäufchen entgegennehmen kann. (Die Eltern essen es am Anfang sogar, das habe ich mir bis jetzt verkneifen können.) Weil die Feder aber andauend wachsen und diese zuerst in einer Art Hülle stecken, ist das Nest immer voll mit so kleine Flimmerchen. Die Hülle löst sich wie Hautschuppen, weil die Vögel sich aneinander reiben und die kleinen werden immer flauschiger. Hat man mal ein Einzelnes muss man das an einander reiben mit einem Seidentuch etwas nachahmen damit es nicht kleine fröstelnde Stachelschweine gibt.
Wenn einen Vogel von einer Katze gefangen und auch nur leicht verletzt ist braucht es dringend Antibiotika. Die Pasteurella Bakterien im Katzenmaul sind für den Vogel tödlich. Die meiste Fälle verlaufen so: das Tier gedeiht und frisst prima, nach drei Tagen liegt es aber Tod in Nest. Fast ohne Anzeichen. Darum, obwohl die Meinungen über Antibiotika bei Wildtieren auseinander gehen, gebe ich Katzenopfer ohne Ausnahme Antibiotika.
Eines ist mir noch wichtig:
Grundsätzlich kann man sagen besser nicht futtern als das falsche! Das verdauen von ungeeignetem Futter raubt das schwache Tier eventuell die letzte kraft. Wichtig ist auch das man einen Vogel nie Wasser in den Schabbel gibt! Hinter der Zunge ist die Öffnung der Luftröhre, das Wasser läuft direkt hinein und so in die Lunge, das Tier kann dir in die Hand sterben, weil es ertrinkt oder später an eine Lungenentzündung verenden.Also warm halten oder vorsichtig aufwärmen und ab in geübte Händen.
hier sieht man deutlich die Luftröhre
Hier noch ein Dankeschön an den Tierschutzverein Saanenland, ich werde grosszügig unterstütz bei den Futterkosten! Das hilft mir natürlich sehr, denn ganz gratis sind die gefrorenen Würmchen und Heimchen nicht.
Hoe het allemaal begon. In Zwitserland is het verboden wilde dieren uit de natuur mee naar huis te nemen. Dat is eigenlijk ook zinnig, want hoewel het er soms uit ziet alsof je een dier meteen moet redden kan eigenlijk alleen de jachtopziener of een andere vak persoon beoordelen of het bedoelde dier ook daadwerkelijk hulpbehoevend is. Iedereen weet inmiddels dat jonge reetjes en hazen door hun moeder verstoten worden als wij ze met onze handen aanraken. Ook bij net uitgevlogen jonge vogels is het meestal raadzamer ze even op een tak of een andere veilige plaats te zetten, dan ze te ‘redden’. Vogelouders stoort het trouwens niet als hun kinderen door mensen aangeraakt worden, dat maakt het een stuk makkelijker.
Wij verzorgers kunnen bij de opvoeding onze nog zo stinkende best doen, de ouders kunnen het altijd beter. Dus heeft het in de natuur laten altijd voorkeur.
Zodat we niet allemaal dezelfde beginnersfouten maken die dan ten koste van onze pleegdieren gaan is het belangrijk dat na ruggespraak met de jachtopziener het gevonden dier in bekwame handen afgegeven wordt. Een dierenartspraktijk is voor veel mensen een eerste aanlooppunt. Zo ben ik ook in deze rol terechtgekomen. Om niet illegaal te zijn en omdat ik het graag professioneel doe heb ik de kantonnale vergunningen tot het opvoeden en verplegen van zingvogels met als doel ze daarna weer uit te zetten, gehaald. Ik school mij waar mogelijk na, en heb een goed contact met de Jachtopziener waar ik altijd raad kan halen. Als je een beetje in het internet surft zie je steeds weer goedbedoelende mensen die een eenzame vogel totaal fout inprenten en helaas ook vaak fout voeren. Het geredde dier is hiermee maar matig geholpen, zo kan hij nooit meer een echt vogelleven leven, ervan uitgaande dat hij het foute voer überhaupt overleefd.
Voer is een extreem belangrijk thema. Daar heb ik altijd zeer mijn best op gedaan. In het begin heb ik de voederinsecten vaak zelf gekweekt (zie foto’s boven) zodat ik er zeker van kon zijn dat ze de juiste voedingsstoffen bevatten. Dat is wel heel arbeidsintensief en ook tamelijk goor en duurt relatief lang. Omdat het belangrijk is dat een nieuwe patiënt of bewoner a la minute het juiste voer krijgt heb ik ervoor gekozen twee laden in mijn vriezer vol te stoppen met diepvriesinsecten en heb ik potjes met vitaminen en mineralen staan.
Gelukkig is het fout inprenten van zingvogels, anders als bij kraaiachtigen *) die je daarom dus ook nooit alleen moet houden, geen al te groot probleem. Zodra zingvogels in de volière komen waar ze langzaam aan de natuur leren wennen, worden ze vanzelf weer wat schuwer. Zodra ze bewezen hebben dat ze hun voer zelf kunnen vinden, worden ze, na een paar dagen met weinig tot geen mensen contact, vrijgelaten. Er staat altijd nog wat van het voer waar ze aan gewend zijn klaar de eerste dagen. Het is heel verschillend hoe dat aangenomen wordt. Daarna denk je bij elke vogel die je ziet is dat er een van mij? Soms is het ook heel duidelijk
Waarop moet je letten bij een gevonden vogel?
Voordat u het dier meeneemt eerst bij een vak persoon navragen, dat gaat met een foto e.d. erg makkelijk, dan heb je gelijk antwoord en bespaar je jezelf en vooral de vogel het lastige weer terugbrengen naar een plek die je dan toch niet zo precies meer weet terug te vinden=> doodsoordeel voor vondeling. Neem de tijd. Veel op het oog eenzame en verlaten jonge vogels worden wel degelijk door de ouders verzorgd. Ze zijn de eerste dagen zo onbeholpen dat je werkelijk het gevoel hebt dat ze hulp nodig hebben. Een voorbeeld. Ik zie door beroepsdeformatie in elk blad of kluitje aarde op de weg een jonge vogel of een ander hulpbehoevend beest dus toen ik weer eens een jonge kramsvogel op ede weg dacht te zien zitten lachte ik mezelf uit en reed er evengoed voorzichtig omheen. Ik voelde me er toch niet lekker bij en stopte even, en inderdaad zat tussen de bladeren van de vorige herfst een jonge kramsvogel, hij sperde zijn bek open, je zou denken dat hij honger had. Ik heb hem op een veilige plek gezet en hoorde zijn ouders al tekeergaan, dus ik hoefde maar een paar meter weg te rijden en daar werd hij alweer gevoerd. Duidelijke zaak. Meestal moet je wat meer afstand nemen want je kunt met je aanwezigheid de ouders nerveus maken en als je niet weet hoe die klinken weet je niet wie bij je vondeling hoort en of ze vanwege jou als redder niet naar hun kind durven. Vuistregel is dat als er twee uur niet gevoerd wordt ervan uitgegaan kan worden dat er geen ouders meer zijn. Bij jongen in het nest, met weinig tot geen veren is dat ook wel het maximum, daar voeren de ouders in minuten afstanden. Dus als je daar twee uur geen activiteit ziet en je bent daar niet zelf de oorzaak van omdat je er met je neus op zit, kan het tijd worden in te grijpen. Bij het uitgevlogen jong en in theorei alle anderen, kun je ervan uitgaan dat ik dat wel kan grootbrengen, maar eerst moet het leren voer van mij aan te nemen, dan nog aan de smaak van mijn wurmpjes wennen en... en dat breekt je hart bijna, hij roept pauzenloos zijn ouders. Dus het is ten allen tijde te vermijden zo een schepsel voor niks bij zijn ouders weg te halen. Die kunnen hem veel beter op een vogelleven voorbereiden dan ik. Hoog zetten of de kat een dag binnen houden scheelt een hoop ellende.
Blote of schaars geklede/bevederde jonge vogels op de grond hebben altijd hulp nodig. Het beste gaan ze terug in het nest als dat te vinden is. Men moet zich dan wel afvragen waarom het kuiken op de grond beland is. Is het nest kapot? Was het te heet in het nest onder het dak? Zijn de ouders te veel gestoord worden en voeren niet meer en is het jong uit honger uit het nest gestort. Soms moeilijk te beoordelen.
Zonder uitzondering hulpbehoevend zijn jong en soms zelfs al vol in de veren stekende, en dus door leken niet als nestjong herkende, gierzwaluwen. Tijdens hittegolven maar ook bij lang aanhoudend slecht weer regent het soms gierzwaluwjongen. In hun vertwijfeling, ofwel vanwege de enorme hitte onder de daken of omdat de ouders het slechtweer front omvliegen en dus langer niet voeren, springen of vallen ze uit de opgezochte nestopening. Vaak bezeren ze zich bij hun val en honger hebben ze sowieso want de ouders voeren ze niet als ze op de grond liggen. Zulke jongen moeten dan zeer voorzichtig en zeer moeizaam opgevoed worden. Dat is nu echt geen klus voor leken. Bij gierzwaluwen is het enorm belangrijk dat ze het juiste voer krijgen. Bij voerfouten worden de veren niet goed aangelegd, en dat is dodelijk. Ook te veel in de hand houden is funest voor hun veren. Daar gierzwaluwen 24/7 in de lucht zijn, (ze eten er, drinken er, slapen en paren in de lucht en komen alleen om te broeden op hun voor lopen onbruikbare maar voor klimmen geschikte benen in een spleet onder een dak) zijn ze op een perfect verenkleed aangewezen. De in dit jaar uitgekomen gierzwaluwen gaan pas met 1,5 jaar ruien. En dat dan veertje voor veertje, ook weer omdat ze dag en nacht in de lucht zijn en het zich niet kunnen permitteren een tijdje een beetje slechter te kunnen vliegen. Dat betekent dus dat een jong dat het verkeerde voer gekregen heeft en waarvan de veren kwalitatief slecht zijn, bijna twee jaar in een met doeken gepolsterde kamer moeten leven voordat het weer vrijgelaten kan worden. Gepolsterd omdat ze hun veren niet aan tralies of ruwe muren mogen kapotmaken. Ze moeten leren uit bakjes te eten en te drinken wat een gierzwaluw dus normaalgesproken allemaal in de vlucht doet. Dat is allemaal te doen, maar ik vind het helemaal niet passen bij een dier waarbij je zo sterk merkt dat hij wil vliegen. Ook juist gevoerde zitten in glad plastic bakken met een doekje erin aan de achterwand waaraan ze kunne klimoefeningen doen en hun borstspieren trainen. Daar wonen ze dan en worden meestal al die weken dat ze zorg nodig hebben gedwangvoerd. Alleen heel jonge nog blinde kuikens hebben soms nog het instinkt aan je vingers te zuigen zoals ze dat in de krop van hun ouders doen die daar met open snavel rondvliegend een soort muggenbrei verzamelen. Dan kun je met wat oeffening de krekels langs je vinger in hun keel schuiven. De allermeeste doen dit niet en weigeren voedsel, vaak komt het ook voor dat ze de moeizaam naar binnen gewurmde krekeltjes er met gemak weer uit wurgen. Om te vertwijfelen. Als ze genoeg gewicht hebben en de vleugelveren drie cm langer zijn dan de staartveren en helemaal uit hun schacht, komt het fantastische gedeelte. Want hoe moeizaam ze ook zijn met voeren, met het vrijlaten zijn ze geweldig. Als ze er klaar voor zijn, en ook alleen dan, vliegen ze van je hand en zijn in een klap zelfstandig en volwassen. Van voordeel is wat hoger te staan bij het vrij laten zodat ze tijdens die drie vier vleugelslagen die ze nodig hebben om te oefenen hoe dat gaat, een beetje kunnen zinken en daarna draaien ze en vliegen hier het dal uit als is dat de gewoonste zaak van de wereld. Vanaf dat moment doen de ouders ook niks meer en een nest om in te slapen hebben ze ook niet nodig. Klaar. Ze vinden elkaar in de lucht en vliegen vanaf dat moment in losse kolonies hier rond totdat ze naar Afrika trekken.
Ook huiszwaluwen laat ik graag vrij als hier net soortgenoten vliegen of ik ga naar een broedkolonie. Die hebben me al vaak ontroerd, als een wat onbeholpen jong dat (in mijn ogen perfect) wegvliegt dan door een volwassene als het waren opgevangen wordt door er onder te gaan vliegen en blijkbaar goede raad geeft wat daarna zie je geen verschil meer in vliegwijze. Die hebben dan wel een nest nodig om te overnachten. Helaas is de trend dat er steeds meer nesten onbezet blijven dus meestal lost zich dat vanzelf op. Een keer had ik tegelijkertijd twee nesten huiszwaluwen van twee dagen oud om op te voeden, en bij zulke grote getalen was het lonend de paardenbox vliegendicht in te pakken en ze daarin te leren vliegen en op vliegen te jagen. Natuurlijk hadden ze ook dat hun gebruikelijke nest maat ze gingen hoe langer hoe meer op de balken zitten en sliepen daar ook snachts. Ik heb de box deur opengedaan op een dag dat hier veel huiszwaluwen jaagden. Allemaal weg. Twee dagen later vertelde een vriendin die in het dorp woont dat bij haar de zwaluwen zo raar deden. Ze zaten savonds op de balken in plaats van in de nesten. Toen wist ik welke zwaluwen hier overdag gejaagd hadden en waar de ‘mijne’ heengevlogen waren. Vormfoutje maar ik was er toch blij om.
Het groot brengen van jonge vogels is arbeidsintensief en je bent ook wat aan huis gebonden. Ik heb gelukkig een fijne baas en team en mag ze mee naar mijn werk nemen. Is ook een kans voor de leerlingen om iets over vogels te leren. Groot voordeel tegenover hazen en konijnenkinderen is dat vogelouders alleen voeren bij daglicht, ik kan dus op tijd naar bed en hoef pas weer op bij daglicht, alleen hele zwakke geef ik ook snachts wel eens te eten. De blaas wekt me vanzelf wel een keer of twee.
De groteren die al vliegoefeningen ondernemen laat ik tuis in de kleine volière. Die krijgen minimaal drie maaltijden voor ik naar mijn werk vertrek en moeten het dan 4 uur uitzingen tot ik weer kom, dat is niet ideaal maal haalbaar en stimuleert ook het zelf eten. Natuurlijk krijgen eerst zij en dan pas de tweebeners te eten.
De eerst dagen hebben ze ook nog warmte nodig, Daarvoor gebruik in de geniale uitvinding snuggelSafe. Die blijven gelijkmatig warm en koelen niet daarna het kuiken juist af zoals dat met gewone kruiken het geval is. Beide grootmoeders hebben van goed wasbare sokken wol nestjes voor mij gehaakt en de wat grotere gebreid. Dat is ideaal. En heel cosy. Ik was ze veel, niet eens omdat ze erin kakken, integendeel, na elke maaltijd draaien ze zich om en presenteren hun omhooggehouden kontje waar dan een keurig in een vliesje verpakt poepje verschijnt, de ouders eten dat de eerste tijd, die stap sla ik over maar ik kan het makkelijk met de pincet aanpakken en wegdoen. Als ze groter worden poepen ze over de rand, dus dan hoeft alleen daar keukenpapier te liggen. Ik moet de nestjes kunnen wassen omdat hun veertje in van die hulsjes groeien. Die gaan door het tegen elkaar aan wrijven open, en dan ligt alles vol met van die zilveren Fliebertjes en de vogeltjes worden steeds pluiziger. Heb je nou een kuiken alleen moet je dat nadoen met een zijden doekje of een watje anders heb je een kleumend stekelvarkentje zitten.
Wordt een vogel door een kat gepakt en ook maar lichtgewond moet hij dwingend antibiotica. De ter plekke geen problemen veroorzakende Pasteurella bacteriën uit een kattenbek zijn voor een vogel dodelijk. Je ziet niks aan de patiënt, hij eet en gedijt maar ligt op dag drie dood in zijn nest. Steevast. Daarom, hoewel de meningen over antibiotica bij wilde dieren uiteenlopen, geef ik alle katten-slachtoffers antibiotica.
Een ding vind ik nog belangrijk
In principe kun je zeggen beter geen voer dan het foute. De poging het foute voer te verteren rooft het zwakke beestje eventueel zijn laatste kracht. Heel belangrijk is ook dat je een vogel nooit water in de snavel druppelt of zelfs giet. Zoals je op de foto boven ziet zit achter de tong de luchtpijp, het water kan dat zo de longen in lopen. De vogel verdrinkt nog in je hand of sterft wat later aan een longontsteking. Dus als vuistregel geldt, warmhouden of mild opwarmen maar beter geen voer in de zo vragend opengesperde bek stoppen, en al helemaal geen regenwormen! Die worden alleen door lijsterachtigen gegeten en zitten zelf vol met parasieten.
Hier nog een dankwoord aan de dierenbescherming Saanenland. Ik krijg een heel gulle bijdrage aan de voerkosten wat ik natuurlijk heel graag aanneem want gratis zijn die diepvriesmaaltijden niet.
*) Kraaien horen ook tot de zingvogels en zijn dus beschermd. Het ter afschrikking ophangen van dode kraaien is dus verboden. Het heeft ook maar matig zin. Ze schrikken veel meer terug van plekken waar zwarte veren op de grond liggen alsof een broeder geplukt is door een vijand. Uit een kraai, die al dood was… of nog beter van een geplukte zwarte kip of nog beter geraapte kippen veertjes kun je meerdere ‘plukplekken’ nabootsen. Dit als je echt ergens geen kraaien wilt hebben. Maar meestal zijn ze juist erg leuk om te observeren, rete slim en zelden een echt probleem.